ฉายรักกลางใจ

‘ครูมะลิ’ หนีรักมาบรรจุอยู่ที่โรงเรียนชนบทใกล้เขาใกล้ดอย 

แห้วกระป๋องเดินได้ตั้งปณิธานเอาไว้ว่าจะ ‘เกาะคานไปชั่วชีวิต’ ไม่คิดแอบรักใครอีก 

อุทิศตนให้วิชาชีพครูอย่างยิ่งใหญ่ ใจฮึกเหิม ! 

ไม่คิดเลยว่าสวนเมล่อนข้างโรงเรียนจะมีเจ้าของร่างใหญ่ใจเถื่อนที่มีพฤติกรรมน่าสงสัย

ชอบเฝ้ามาด้อมๆ มองๆ บ้านพักครูที่มีสภาพไม่ต่างกับบ้านผีสิงของเธอตลอดเช้าสายบ่ายค่ำ 

เขาตัวใหญ่อย่างกับยักษ์ปักหลั่น ผมยาวกระเซอะกระเซิง วันๆ เอาแต่แบกจอบ ไม่พูดไม่จากับใคร ตั้งหน้าตั้งตาขุดดินแถมยังคุยอยู่กับลูกเมล่อนเป็นเรื่องเป็นราวเหมือนคนบ้า !

มะลิกลั๊วกลัว มะลิจะไม่ทน 

จากที่เฝ้ามองระแวดระวังภัย แต่ไหงไปๆ มาๆ กล้ามหน้าอกของเขามันแน่นฟิตดีจัง 

ตัวล่ำๆ แบบนั้นก็ออกจะน่ามองอยู่ไม่ใช่หรอกหรือ ?

มีคนบอกเอาไว้ว่าที่เราเจอกันได้เพราะเคย ‘เก็บดอกไม้ร่วมต้น’  กันมาก่อน

ไม่รู้ว่า ‘พี่ยักษ์’ สนใจจะสานต่อบุพเพสันนิวาส 

สานความฝันอยากสละคานกับมะลิบ้างหรือเปล่า ? 

ผู้ชายบางคนก็เหมือนตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ นั่งตาใสฟังสิ่งที่เราระบาย ไม่โต้ตอบอะไรแต่ให้ความอบอุ่น 

เป็นตุ๊กตาหมีที่ทำให้นอนหลับฝันดี เป็นหมอนหนุนยามอ่อนล้า 

‘ผู้ชายที่คุยกับลูกเมล่อนได้เป็นวรรคเป็นเวร’ คนนั้น คือตุ๊กตาหมีตัว ‘ยักษ์’ ของเธอ 

เขาปัดเป่าฝันร้าย มอบความอบอุ่นให้จนหลับไปพร้อมกับความฝันอันแสนหวาน

               “ทศกัณฐ์รักนางสีดาไหม ?”

               เขาถามครูภาษาไทยเสียงห้าว ดวงตาคมดุนั้นจ้องมาอย่างสนใจในเรื่องที่เธอกำลังขานเล่า เขานั่งลงบนเก้าอี้ของนักเรียน มองเธอที่กำลังนั่งตรวจการบ้านอยู่ มัลลิกาเลิกคิ้ว พลางวางปากกาแล้วตอบอย่างคนที่ถือหางพระเอก

               “สู้พระรามไม่ได้หรอกค่ะ อย่างเช่น...เรื่องรักเดียวใจเดียว” 

               ชายหนุ่มกอดอก หลุบตาลงมองหนังสือเรียนภาษาไทยที่วางอยู่บนโต๊ะ เขาเคาะปลายนิ้วลงกับพื้นไม้เนื้อเรียบ ทอดสายตามองคนที่เล่าเรื่องเจื้อยแจ้วอย่างเพลิดเพลิน

               “ถ้ามะลิเป็นนางสีดาก็คงเลือกพระราม”

               “แต่เขาหูเบา” ชายหนุ่มเถียงเสียงเรียบ “ไม่เชื่อใจคนรัก”

               “แต่คนหลายใจยิ่งแย่กว่าหลายเท่า” เธอหายใจฮึดฮัด “ทศกัณฐ์เจ้าชู้เหลือเกิน”

               “มะลิคงเกลียดยักษ์ ?” เขาพูดขึ้นลอยๆ 

               มือของหญิงสาวชะงัก ก่อนที่ดวงตาคู่ใสจะจ้องสบตรงมา หญิงสาวเลิกคิ้ว แล้วอมยิ้มอย่างซุกซ่อนความนัยเอาไว้

               “ยักษ์ในวรรณคดีก็คงใช่...” เธอยักไหล่ แล้วหัวเราะในลำคอ 

               “แต่ในชีวิตจริง...มันก็ไม่แน่เหมือนกันนะคะ...พี่ยักษ์”

แอ๋ 'ฉายรักกลางใจ' เป็นนิยายโทนเย็น คือเย็นใจ สบายใจเวลาที่ได้อ่าน 

อารมณ์เรื่องยังคงคอนเซปต์ละมุนเอาไว้ค่ะ แต่ว่าเรื่องนี้พระเอกนิสัยจะแปลกๆ ไปนิดนึง 

ขอบอกเลยว่า 'พี่ยักษ์' กับ 'มะลิ' จะทำให้ตะเองยิ้มได้ตลอดเวลา 

ใครที่ชอบผู้ชายอบอุ่นจริงใจไม่เจ้าชู้ หันมาซบอกพี่หมียักษ์เร็วเข้าาา 

ขอฝาก 'ฉายรักกลางใจ' เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ 

รัก : ) 

#ฉายรักกลางใจ

 #ทีมพี่หมียักษ์ #ทีมครูมะลิ

อันนี้เป็นเพจเค้านะคะ เอาไว้เม้าท์มอยกันเนอะ  อิย์ๆ  : )